ไม่มีการเคลื่อนไหวหลังจากวันนั้น
มีเพียงร่องรอยที่เจ็บปวด
ที่ตอนนี้เริ่มกลายเป็นอดีต
แต่กับฉันมันยังเข้มข้นเสมอ
เรื่องนั้น...
มันไม่ใช่ลมที่พัดมาแล้วผ่านไป
มันไม่ใช่แค่ได้ของเล่นใหม่แล้วดีใจ
ฉันว่ามันก็เหมือนกับควัน
โดนลมพัดก็โหมแรงขึ้นมา อาจลุกไหม้เมื่อไหร่ก็ได้
แต่ที่น่ากลัวกว่านั้น ฉันรู้มันไม่มีทางดับ
เพราะควันนั้นลอยตัวอยู่นานแล้ว
และฉันต้องทำไง
หาทางกลบควันไฟให้ได้
เดินหนีจากเขม่าควันตรงนั้นไป
หรือรอให้ไฟไหม้ถึงจะเข้าใจว่ามันเป็นยังไง
เมื่อไม่เหลืออะไรไว้ให้ดู
มีเพียงร่องรอยที่เจ็บปวด
ที่ตอนนี้เริ่มกลายเป็นอดีต
แต่กับฉันมันยังเข้มข้นเสมอ
เรื่องนั้น...
มันไม่ใช่ลมที่พัดมาแล้วผ่านไป
มันไม่ใช่แค่ได้ของเล่นใหม่แล้วดีใจ
ฉันว่ามันก็เหมือนกับควัน
โดนลมพัดก็โหมแรงขึ้นมา อาจลุกไหม้เมื่อไหร่ก็ได้
แต่ที่น่ากลัวกว่านั้น ฉันรู้มันไม่มีทางดับ
เพราะควันนั้นลอยตัวอยู่นานแล้ว
และฉันต้องทำไง
หาทางกลบควันไฟให้ได้
เดินหนีจากเขม่าควันตรงนั้นไป
หรือรอให้ไฟไหม้ถึงจะเข้าใจว่ามันเป็นยังไง
เมื่อไม่เหลืออะไรไว้ให้ดู